Parafia pw. św. Marii Magdaleny w Czerwonce
To święto zostało ustalone przez Papieża VI w czasach, kiedy nie było jeszcze Internetu. Dziś odgrywa on jednak równie dużą rolę w naszym życiu co inne środki masowego przekazu jak telewizja, radio i prasa.
Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu jest jedynym tego typu przedsięwzięciem o międzynarodowym zasięgu, zaproponowanym przez Sobór Watykański II, który w Dekrecie o środkach społecznego przekazu Inter mirifica z 4 grudnia 1963 r. (w punkcie 18) oświadczył:
"W celu skuteczniejszego umacniania różnorodnych form apostolstwa w zakresie środków społecznego przekazu, zgodnie z postanowieniem biskupów, należy ustanowić we wszystkich diecezjach świata dzień, w którym każdego roku wierni będą pouczani o swoich obowiązkach pod tym względem, zachęcani do zanoszenia w tej intencji modlitw i do składania na ten cel ofiar, które winny być przeznaczane na organizowanie i utrzymywanie instytucji i przedsięwzięć, popieranych na tym polu przez Kościół, stosownie do potrzeb świata katolickiego".
Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu (obecnie powiat przasnyski). Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego, i Małgorzaty z Kryskich (z Drobina). Krewni rodziny zajmowali eksponowane stanowiska w ówczesnej Polsce. Miał trzech braci: Pawła (+ 1607), Wojciecha (+ 1576) i Mikołaja, oraz dwie siostry, z których znamy imię tylko jednej, Anny.
Historia nie przekazała nam bliższych szczegółów z lat dziecięcych Stanisława. Wiemy tylko z akt procesu beatyfikacyjnego, że był bardzo wrażliwy. Dlatego ojciec w czasie przyjęć, na których niekiedy musiał bywać także Stanisław, nakazywał gościom umiar w żartach, gdyż inaczej chłopiec może omdleć.
Pierwsze nauki Stanisław pobierał w domu rodzinnym. W wieku 14 lat razem ze swoim bratem, Pawłem, został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Kostkowie przybyli do Wiednia w dzień po śmierci cesarza Ferdynanda, to znaczy 24 lipca 1564 r. Wiedeńska szkoła jezuitów cieszyła się wówczas zasłużoną sławą. Codziennie odprawiano Mszę świętą. Przynajmniej raz w miesiącu studenci przystępowali do sakramentu pokuty i do Komunii. Modlono się przed lekcjami i po nich. Na pierwszym roku wykładano gramatykę, na drugim „nauki wyzwolone”, na trzecim – retorykę.
Episteme UKSW - opis procedury recenzowania - proces recenzji
O PIŚMIE
Episteme UKSW ukazuje się raz w roku (rocznik) w ciągłej serii wydawniczej i jest wydawane drukiem od 1999 roku. W ciągu tych minionych lat, do roku 2019 wydanych zostało już 113 książek naukowych, które zawierają różne problemy, tytuły, artykuły, sprawozdania, autorów i recenzje naukowe z różnych dyscyplin współczesnych nauk. Episteme UKSW stanowi swoistą płaszczyznę dialogu i wymiany myśli na aktualne tematy i problemy. Posiada również Radę Naukową, Współpracujących z Radą Naukową, Redakcję, skład komputerowy, wydawnictwo i druk. Wersją pierwotną jest wersja papierowa. Publikowane są teksty w języku polskim i w innych językach. Obowiązują standardy edytorskie oparte na regułach APA. Artykuły są poddawane podwójnemu anonimowemu recenzowaniu. Każda wydana książka w Episteme UKSW posiada kolorową tematyczną okładkę w barwach flagi papieskiej, ISBN, ISSN, skrót z recenzji i logo Wydawnictwa UKSW w Warszawie. Episteme UKSW dostępne jest w bazach danych: Index Copernicus Interntional Journals Master List, Polska Bibliografia Naukowa (PBN).
Proces recenzji
Do publikacji w Episteme UKSW przyjmowane są utwory naukowe (teksty, artykuły, recenzje, sprawozdania) spełniające warunki przedstawione w wymaganiach redakcyjnych. Wstępnej oceny nadesłanego artykułu pod względem formalnym, tematycznym i technicznym dokonuje redaktor numeru /tomu/ w porozumieniu z sekretarzem redakcji. Redakcja przyjmuje materiały autorskie w wersji elektronicznej (plik.doc lub docx).
Wszystkie artykuły naukowe wstępnie zaakceptowane podlegają procedurze recenzowania. Fakt ich przesłania jest równoznaczny ze zgodą autora na zasady recenzowania obowiązujące w Episteme UKSW. Do każdego numeru /tomu/ wyznaczanych jest dwóch niezależnych recenzentów spoza jednostki naukowej afiliowanej przez autora publikacji.
Proces recenzowania przeprowadzany jest według modelu (double blind review, process), czyli procesowi podwójnego anonimowego recenzowania – autor i recenzent nie znają swoich tożsamości. Podstawą oceny merytorycznej publikowanych artykułów są anonimowe recenzje.
Przyjmuje się następujące kryteria oceny utworów naukowych zgłoszonych do opublikowania w Episteme UKSW: a. charakter naukowy zgodny z profilem czasopisma; b. usystematyzowany sposób prezentowania treści; c. oryginalność przedstawionych wyników; d. poprawność językowa i terminologiczna; e. adekwatność wykorzystanej literatury; f. zgodność między wnioskami a treścią.
Recenzja ma formę pisemną i kończy się jednoznaczną konkluzją, co do dopuszczenia utworu do publikacji lub jego odrzucenia. Ostateczną decyzję w sprawie publikowania lub niepublikowania zrecenzowanego utworu podejmuje redaktor naczelny. Dokumentację procedury recenzowania przechowuje się w teczkach w siedzibie redakcji.
26 sierpnia obchodzona jest uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej. Ma ona przede wszystkim charakter dziękczynienia za szczególną rolę Maryi w dziejach całego narodu, jest też wyrazem czci dla jasnogórskiego obrazu Maryi. W tym roku obchodzony jest jubileusz 300-lecia koronacji ikony Matki Bożej Częstochowskiej.
O ustanowienie święta ojcowie paulini zabiegali kilkakrotnie. Po raz pierwszy zwrócili się z taką prośbą do Stolicy Apostolskiej po obronie Jasnej Góry przed Szwedami w 1665 r. Kongregacja Obrzędów zezwoliła wtedy jedynie na odprawianie Mszy św. wotywnych.
Dopiero papież Pius X w 1904 r. zatwierdził uroczystość NMP Częstochowskiej dla Jasnej Góry i dla ówczesnej diecezji włocławskiej. Na prośbę biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego i polskich paulinów zatwierdził święto Matki Bożej Częstochowskiej w rycie I klasy z oktawą dla Jasnej Góry. Święto to miało być obchodzone w środę po 24 sierpnia. Po raz pierwszy obchodzono je 29 sierpnia 1906 r. W 1931 r. papież Pius XI ustalił jako uroczystość dzień 26 sierpnia. Pierwszy raz tego dnia czczono Matkę Bożą Jasnogórską w 1932 r. w ramach obchodów jubileuszu 550-lecia Jasnej Góry.
Odpust jest darowaniem przed Bogiem za pośrednictwem Kościoła, kar doczesnych, za grzechy zgładzone już, co do winy. Jednym z warunków jest tu brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, a więc: pragnę odrzucić to wszystko, co jest przeszkodą na drodze do pełnego zjednoczenia z Bogiem, tu i teraz – zaczynam nowe życie. Święty Jak Paweł II papież mówił: „Ukrzyżowany Jezus jest wielkim odpustem ofiarowanym przez Ojca ludzkości jako przebaczenie win i zaproszenie do synowskiego życia”.
Tegoroczny odpust w parafii pw. św. Marii Magdaleny w Czerwonce miał szczególnie uroczysty charakter. Dzięki staraniom Księdza Proboszcza Jarosława Sokołowskiego parafianie mogli radować się obecnością J.E. Księdza Biskupa Janusza Stepnowskiego, który to w niedzielę 21 lipca 2019 r. zaszczycił nas swoją obecnością i przewodniczył uroczystej Mszy Świętej, wygłosił homilię oraz poprowadził odpustową procesję.
Dostojny gość pobłogosławił i poświęcił: odrestaurowany – drewniany zabytkowy ołtarz główny, odnowiony kościół – odmalowane prezbiterium, zgodnie z zaleceniem konserwatora zabytków, zakrystię, przedsionek zakrystii, kruchtę kościoła pod chórem oraz figurkę Najświętszej Marii Panny nad wejściem do kościoła.
Otaczające ołtarz w kościele w Czerwonce światło i przepiękna przestrzeń wznoszą myśl ku niebu, zanurzają nas w mistycznym dotknięciu Najwyższego Pana.
Przychodzimy jako parafianie i goście do naszej świątyni parafialnej w Czerwonce, gdzie zawsze czeka na nas miłujące Serce Jezusa w białej Hostii utajone. Przychodźmy jak najczęściej do Miłosiernych oczu Ojca, który spogląda z utęsknieniem na swe dzieci w ciszy konfesjonału, w cierpliwości pośrednika – kapłana. Przychodźmy, aby w ogniu Ducha Świętego dusze nasze upodobnić do tej świątyni – domu Boga.
SKOSZTUJMY I ZOBACZMY JAK DOBRY JEST PAN !!!
Izabella Kozłowska - organistka